Zıplayarak uyumalı geceye geldim! Gözlerim artık kendi kendine rem uykusuna geçiyo, ama ben zıplıyorum! Öyle mutluyum. Şu anda hayat bana güzel. O kadar güzel ki. Ben zıplıyorum.

Jüri bitti. Gayet güzel bitti hem de. Bol sırıtmalı fotoğraf çekebildim. Projem bitti. Ekimden beri aynı maketle uğraşıyodum, artık onla uğraşmayacak olmak garip geliyo. Her ne kadar zorlasa da, bi aralar üçgen görmekten nefret ettirse de, yediğim yemekleri üçgen üçgen kesmeye başlatmış olsa da, projemi farklı hale o getirdi. O yüzden maketimi çok sevdim. Dönem bitti. Biraz üzülüyorum. Okulu seviyorum. Okuldaki herkesi seviyorum. Seneye erasmus'a gidecek olmak beni bazen üzüyo o yüzden. Bunları düşündükçe pek zıplamıyorum. Ama, AMA PROJE BİTTİ LAN! diye düşünüp tekrar zıplıyorum!

İkinci sınıf da birinci sınıf gibi çok hızlı geçti. Bu sene bölümün en zor senesiymiş bu proje dersi yüzünden. Hakkaten öyle. O kadar sıkıntılı, o kadar sıkıntılıydı ki. Ekimden beri sürekli bir telaş halindeydim. Hep herkesten gerideydim, çok çalışıp yetişmeye çalışıyodum ama bir türlü olmuyodu. "things are never as bad as they seem" yazan defterime bakıp ve "her şey güzel olacak" şarkısını dinleyip rahatlıyordum. Bu son haftada bana gelen rahatlık yüzünden jüriye yapmak istediklerimi yine yetiştiremedim. Ama olsun. Sürekli zamanın hızlı erimesini ve hemen bu gecenin gelmesini bekledim. Şimdi o gecedeyim, her şey bitti ve zıplıyorum. Çok havalı bi tatil geçirmeyi planlıyorum; ama öncelikle günlerce uyumalıyım. Çok zıpladım çünkü, yoruldum.

Bu da 'oha bitti lan sonunda' sırıtışım.