moralim bozuk olduğunda herkesin moralimin bozuk olduğunu anlaması moralimi daha da bozuyo. gereksiz bişiy için bozuksa ama sadece. mutlu olanlar aslında en üzgün olanlarmış. dilan gibi. dila gibi. dilim gibi güçlü olmayı isterdim.

mesela bu japonların koca gözlerini ne zaman görsem kötü hissediyorum. ama bakmadan da duramıyorum. hatta şimdi yeni gözler atıyorum bilgisayara. yemekten önce "itedekimaaas" diye bağırmak isteyince kötü hissediyorum kendimi. herkes anlıyo birden. bu kadar belli etmeyi istemezdim.

sonra babannem "ilintili bu kız, rahat değil anladım ben." diyo. üzülüyorum.